"Wędrówki Childe Harolda" George'a Gordona Byrona należą do najwyżej cenionych utworów z gatunku poematu dygresyjnego. W 1809 r. Byron wyjechał razem ze swym przyjacielem ze studiów na dwuletnią podróż przez Portugalię, Hiszpanię, Maltę, Albanię, Grecję i Konstantynopol. Dla nich obu była to świetna szkoła życia, a dla poety także okazja do zebrania materiału do twórczości i wykrystalizowania się poglądów. Na kanwie przeżyć powstały wydane w 1812 r. "Wędrówki Childe Harolda", które odniosły nieoczekiwanie ogromny sukces. Okres, w którym obok innych utworów powstawały kolejno poszczególne pieśni Wędrówek Childe Harolda i wielkie w swych konturach dramaty Byrona - to okres dziesięciu najbardziej niespokojnych lat w życiu poety i jednocześnie okres wiodący do wspaniałej dojrzałości twórczej.