Rozmowy z premierami RP po 1989 roku. Ciekawe rzeczy widziane z pozycji rządzących, kulisy polityki dużej i mniejszej. Wiadomo, że o najciekawszych sprawach byli premierzy mówią tyle tylko , ile powiedzieć chcą, ale mimo to warto przeczytać.

„Trzynastu, premierzy wolnej Polski” Jerzego Sadeckiego to dwanaście ciekawych opowieści z pierwszej linii frontu naszej polityki oraz dwanaście różnych, subiektywnych poglądów na przemiany polityczne w III RP po okresie pierwszych wolnych wyborów w 1989 roku. Dwanaście ponieważ zamiast ostatniego wywiadu z premierem Tuskiem otrzymujemy zaledwie cytowane fragmenty jego wypowiedzi, moim zdaniem można było to pominąć, skoro nie udało się namówić go na rozmowę. Być może wynika to z faktu, że jako jeszcze urzędujący premier nie dysponuje niezbędnym czasem jak jego poprzednicy. Pozostałe opowieści obfitują natomiast w różne ciekawe szczegóły, zakulisowe działania z rządowych gabinetów. Pokazują jak układała się współpraca prezesów rady ministrów z aktualnie urzędującymi prezydentami, współkoalicjantami, pozostałymi ministrami. Ponadto zawierają ciekawe opinie na temat ich poprzedników oraz następcach na fotelu premiera. Byli decydenci opowiadają jak musieli zawierać nierzadko trudne kompromisy, aby osiągnąć zaplanowane cele i jakie ponieśli porażki. Jak trudno rodziły się sukcesy. Dzielą się z nami szczegółami trudnych negocjacji przy wejściu do NATO, UE czy innych struktur europejskich. Opowieści obfitują w różne czasem śmieszne zdarzenia jak np. konferencja premiera Jerzego Buzka z przywódcami europejskimi, która odbywała na balkonie mieszkania jego kuzyna w Gliwicach podczas imprezy urodzinowej. Do dużych plusów publikacji należy zachowany dość duży obiektywizm autora oraz odwaga w zadawaniu trudnych, często niewygodnych pytań, jak np. o aferę szpiegowską Oleksego czy konsekwencje rządów grubej kreski Mazowieckiego. Jednym słowem jest to lektura obowiązkowa dla wszystkich interesujących się bieżącą polityką i naszą najnowszą historią. Szczerze polecam !