Polska konspiratorka, zesłaniec i autorka powieści obyczajowych. W 1811 poślubiła Gerarda Felińskiego, właścicielu dóbr w Wojutynie na Wołyniu, została matką sześciorga dzieci, min. Zygmunta, przyszłego arcybiskupa, metropolity warszawskiego. Po śmierci męża w 1833 przeniosła się z dziećmi do Krzemieńca, gdzie związała się ze Stowarzyszeniem Ludu Polskiego Szymona Konarskiego. Została osobą odpowiedzialną za prowadzenie korespondencji francuskiej Stowarzyszenia. W wyniku rozbicia siatki konspiracyjnej w 1839 Ewa Felińska została aresztowana i wyrokiem sądu zesłana na Syberię do Berezowa nad rzeką Ob. W Berezowie przebywała w latach 1839-1841, następnie przeniesiono ją do Saratowa nad Wołgą, w którym przebywała do 1844 roku. Zesłanie opisała we wspomnieniach Wspomnienia z podróży do Syberii, pobytu w Berezowie i w Saratowie (1852, Nakładem i drukiem Józefa Zawadzkiego, Wilno). Była autorką powieści Hersylia (1849), Pan deputat (1852), Siostrzenica i ciotka(1853) oraz wspomnień Pamiętniki z życia(1856)