„Prawdzie w oczy” Leopolda Trafnego to tomik poezji, to rymy z życia wzięte.

Autor zaprasza czytelnika do zadumy, namysłu, zastanowienia się, przeżycia, zakwestionowania lub dołączenia do niego, postawienia pytania, porady. Jest to manifest, ukazanie prawdy, życia, takim jakie było i jest. Prawdy w nim ukazane są bolesne, czasami nawet brutalne.

Czytając otwieramy oczy, nagle wszystko staje się jasne. Życie od zawsze było trudne, gorzkie, łzawe, ludzie dobrzy oddawali swą pracę, usługi i wiedzę za bezcen, a system prawno-moralny to niszczył, ale był wszechmocny.

Poeta opowiada jak funkcjonowało ludowładztwo, jakie były „cuda socjalizmu”, jak szliśmy drogami sprawiedliwości dochodząc do pustych półek i kolejek bardzo porannych i wieczornych. Wreszcie też, jak to gorąco witaliśmy przemiany i ile „naród na tym zyskał”. Wszystkie szyldy są obce, miliony Polaków zdrowych, młodych, wykształconych opuściło kraj. Mamy do spłacenia tysiąc miliardów długów, zatrutą żywność, kolejki za zdrowiem i hasło „Polak potrafi”.

„Polaku czy ty jeszcze jesteś i myślisz?”