Publikacja omawia główne założenia i postanowienia Krajowego Standardu Rachunkowości Nr. 13 „Koszt wytworzenia jako podstawa wyceny produktów”, którego celem jest pomoc firmom w prawidłowym stosowaniu zasad ustalania i prezentacji w sprawozdaniach finansowych kosztu wytworzenia produktów.
Kogo dotyczy KSR 13
Standard dotyczy jednostek prowadzących działalność, w ramach której powstają zapasy produktów: wyrobów gotowych zdatnych do obrotu (sprzedaży), półproduktów lub będących w toku produkcji.
Jak i kiedy stosować KSR 13
Standard ma zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych sporządzonych za rok obrotowy rozpoczynający się od 1 stycznia 2019 r., z możliwością jego wcześniejszego zastosowania. Oznacza to, że jednostki, które chcą korzystać z uregulowań KSR 13 przy sporządzaniu sprawozdań za 2019 r., muszą już teraz (w trakcie roku 2019) wdrożyć rozwiązania w nim zawarte. Przypomnijmy jednak, że stosowanie standardów rachunkowości (zgodnie z art. 10 ust. 3 uor) nie jest obligatoryjne (nie stanowią obowiązującego prawa). W zależności od decyzji kierownika jednostka może:
• stosować wszystkie Krajowe Standardy Rachunkowości (w tym przypadku jednostka musi w polityce rachunkowości posiadać zapis potwierdzający włączenie do polityki wszystkich dotyczących jej Krajowych Standardów Rachunkowości; nie może wówczas wybiórczo stosować niektórych Krajowych Standardów Rachunkowości lub ich części i nie stosować innych),
• stosować niektóre wybrane Krajowe Standardy Rachunkowości (jednostka musi w polityce rachunkowości posiadać zapis o stosowaniu tylko wybranych standardów; nie może przy tym wybiórczo stosować postanowień w ramach wybranych standardów),
• nie stosować Krajowych Standardów Rachunkowości (jednostka w razie wystąpienia w działalności jednostki transakcji, zdarzenia lub warunku, których sposobu klasyfikacji, wyceny lub prezentacji przepisy o rachunkowości nie regulują, powinna ustalić odpowiednie zasady rachunkowości i poinformować o nich w sprawozdaniu finansowym; nie ma przy tym przeszkód, by tymi wybranymi przez jednostkę zasadami były postanowienia Krajowych Standardów Rachunkowości).
Wejście w życie KSR 13 powoduje, że straciło moc stanowisko Komitetu Standardów Rachunkowości „Ustalanie kosztu wytworzenia dla celów bilansowej wyceny zapasów”. Stanowisko to dotyczyło sposobu kalkulacji i ujęcia kosztów niewykorzystania zdolności produkcyjnych zgodnie z art. 28 uor, w świetle którego do kosztu wytworzenia produktu nie zalicza się m.in. kosztów będących konsekwencją niewykorzystania zdolności produkcyjnych i strat produkcyjnych. Zagadnienie kosztów niewykorzystania zdolności produkcyjnych zostało uwzględnione w omawianym, nowym KSR 13.