Książka prezentuje wyniki badań dotyczących zjawiska dysortografii u polskiej młodzieży, szczególnie częstości i nasilenia błędów oraz przyczyn powstawania ich poszczególnych typów. Pytanie, czy istnieje jeden dominujący patomechanizm powstawania błędów i czy ma on związek z rodzajem popełnianych błędów, stało się podstawą do sformułowania hipotez badawczych, których weryfikacja doprowadziła do bardzo ciekawych wniosków.

„Autorka w swojej pracy podjęła istotny z punktu widzenia teoretycznego i aplikacyjnego problem specyficznych trudności w opanowaniu poprawnej pisowni, czyli dysortografii. (...) Podjęcie badań mających wyjaśnić ewentualny związek pomiędzy rodzajem błędów a przyczynami, czyli mechanizmami zaburzeń, należy ocenić bardzo wysoko. Dodatkowo należy podkreślić, że badania pozwoliły na weryfikację przydatności diagnostycznej metod stosowanych rutynowo w poradniach psychologiczno-pedagogicznych”.