Książka poddaje refleksji siły kulturotwórcze, dzięki którym turystyka przybiera  zmienne społecznie i historycznie kształty, a mimo to wciąż pozostaje sobą.

Opowiada o strategiach, do jakich jednostki oraz społeczności uciekają się, by nadać podróżniczym doświadczeniom znamię autentyczności. Ukazuje też tworzenie się  tkanki wyobrażeń, oczekiwań i przekonań, decydujących zarówno o tym, w jaki sposób podróżujemy, jak  i o sensach nadawanych temu o przedsięwzięciu.

Zmierza do odpowiedzi na pytanie: na czym polega powiązanie zjawisk określanych mianem turystycznych z życiem społeczno-kulturowym.