Typowa książka dla niewymagającej młodzieży. Bez akcji, właściwie o niczym, niektóre z rozdziałów są wręcz urwane, bez ciągu dalszego. Nie zachwyca poprawnością języka ("ubrać kalosze"!).

Książkę czyta się bardzo szybko. Autor ma bardzo lekkie pióro, chociaż jak dla mnie postacie są trochę mało realne, głównie ze względu na język, jakim operują. Wszystkie wypowiedzi nastolatków są bardzo kwieciste. W dzisiejszych czasach w mowie codziennej nikt nie mówi zdaniami wielokrotnie złożonymi na dodatek dobierając takie słowa. Erudycja bije z każdej wypowiedzi, co zabija realizm. Nie mówiąc o głównej bohaterce, która jest wręcz bez wad. Pod każdym względem idealna córka i przyjaciółka. Jej otoczenie bardzo podobnie. Rodzice, którzy nie przejmują się, że pies nabrudził, rodzeństwo, które się nigdy nie kłóci, koleżanki, które nie mają różnicy zdań. Jednym słowem sielanka, tylko takiej nie ma życiu. Trochę odrealniony świat uniemożliwia postrzeganie książki jako coś, co może się wydarzyć tu i teraz. Szkoda, bo książka jest z gatunku tych, które mają coś do przekazania. Niestety pokazuje tylko ten dobry świat bez problemów i nie uczy jak sobie z nimi radzić. Niemniej jednak warto przeczytać.